BİRZAMANLAR KÖYÜMÜZDE KALAN ÖĞRETMENLERİMİZ VE PARASIZ YATLI SINAVLARI

Okuma-yazmayla ilgili Atatürk, 1928 günü TBMM'nin Üçüncü Dönem İkinci Toplanma yılının açılış konuşmasında, harf devrim ile ilgili toplumsal sorumluluğu da şu sözlerle ifade etmiştir:

"Türk harflerinin kabulü ile hepimize, bu vatanı seven bütün yetişkin evlatlarına önemli bir görev düşmektedir. Bu görev, milletimizin bir bütün olarak okuyup yazmak için gösterdiği şevk ve aşka bilfiil yardım etmektir. Hepimiz, özel ve genel yaşamımızda rast geldiğimiz okuma-yazma bilmeyen erkek, kadın her vatandaşımıza öğretmek için acele etmeliyiz, bu milletin asırlardan beri hallolunmayan bir ihtiyacının birkaç sene içinde tamamen temin edilmesi, yakın ufukta gözlerimizi kamaştıran bir başarı güneşidir “(1) 

Köyde kalan okur yazar takımı, İlk öğretmenlerimizden ya da daha doğrusu eğitmenlerimizden Mustafa muallim(ÇALIK)di. Daha sonraları ziraat teknisyenleri de köyde kalırdı. İsmail SERT’lerin kerpiçten evinin bir odasın da ziraatçının kaldığını biliyorum. Ama sonradan İlkokul öğretmenlerimizden Mustafa Öğretmen kalmıştı İsmail SERT’lerin evinde…İlkokul öğrencilerini 1970-1975 yıllarında resimlerini de çekerdi.

İlkokul Müdürümüz Necati beyde resimde görünen Taş bina ilk okulda lojmanı vardı.. Sayesinde bir gün okul bahçesinden ağız tadıyla erik yiyemedik, rahat rahat oynayamadık… hemen, hemen bütün çocukları okul  bahçesinden kovalardı… Bizim zamanımızda, 1975-1980 dönemi ortaokul yıllarında Karakasım ve Sazlıdere köylerinden gelen öğrencilerle sınıflar ortalama 30-40 kişi var gibiydi. O zamanlar ortaokul yeni açılmış, belki fakirlikten belki de yeni açılan okula meraktan Edirne’ye orta okula giden çok az kişi olduğunu hatırlıyorum..Bu kişiler Necdet Puletin, Engin TOPARLAK yanılmıyorsam Hüsnü KARAAĞAÇ’ tı ...

Ortaokulun açılması bazı öğretmenlerin köyde kalmasına da neden oldu. Mesela rahmetli Mehmet PAZAR hocamız Sedat MANDACI’ların evinde kalırdı…

Mehmet KOÇAK hocamız’da  o zamanlar Ümit KULA’ların evinde köyde kalırdı.  Bir arada çok az,  Mustafa hocamız (sonradan psikolojik tedavi sırasında, intihar etti rahmetli oldu) eski heyet odasının bir odasında ramazan bayramlarında gelen hafızın odasında kaldığını hatırlıyorum…En İlginç hocamız Mehmet Koçaktı.. sabahları koşuya çıkar eşofman takımlarıyla bütün köydeki köpekleri arkasına takar… ilginç görüntüler oluştururdu… O zamana kadar köyde eşofman takımıyla kimse görünmez ya da parasızlıktan alamazdı. İnsanlara gerçekten bu hoca çok ilginç ve komik gelirdi… Mehmet hocamızın akıbeti ne oldu diye araştırırken bir gün eski okul müdürümüz Metin hoca dedi ki;

-Mehmet hoca öğretmenliği bırakmış Bir TIR’ın arkasında kaçak olarak Avrupa’ya  kaçmıştı…O hoca gerçekten çok radikal ve ilginç bir kişilikti… Burada çok genç yaşta kaybettiğimiz değerli fen bilgisi öğretmeni, Mehmet PAZAR hocamızı rahmetle anmak isterim.. Gerçekten bana ve çoğu ortaokul öğrencisine çok şeyler vermiş adam gibi adamdı desem yalan olmaz… o gerçek gür sesiyle, davranışlarıyla, o bir fen öğretmeni, o bir sporcuydu… o gerçek anlamda bir öğretmendi…O dönemde ortaokulda parasız yatılı sınavına giren kişiler arasındaydım ama gerçekten başarılı olmak çok zordu…ve hiçbir sınavı başaramamıştım. Tek hatırladığım Cevdet TÜLÜMEN’in Tekirdağ Turizm lisesini yatılı kazanmasıydı.. Oysa ortaokulda gerçekten çalışkan öğrenciler çoktu, ama test tekniğini bilmeyişimizin kurbanı olduk…Yıllar geçti yaşlandık sizler yarının gençleri siz daha iyi şeyleri hak ediyorsunuz…Sınavlarda başarılar…. KÖYÜN HAİN ÇOCUKLARI 

Biz köyün sevgili çocuklarıydık.Kazandık ya yatılıyı , Uzandık ya aydınlığa , Birden değişti yarenlikler, Birden büyüdü yerimiz sofralarda. Biz köyün yoksul çocuklarıydık, Yatılı da olmasa, bir gün okuyamazdık VE birden değişti yazgımız, Ve artık köyün ortak evlatlarıyız…….

Recep TAŞKIRAN 

Kaynak:(1)http://research.po.metu.edu.tr/ua/hu/ŞİİR: Rüştü APAYDIN 

Not: Lütfen yorum ve katkı yapın biz duvara yazıp- konuşmayalım.. 

Yorumlar